Zo ben je in Nederland en zo ben je weer thuis...
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Kim
01 September 2012 | ,
Zoals jullie allemaal weten ben ik onlangs voor medische onderzoeken terug naar Nederland afgereisd. Gelukkig hebben de artsen in het Havenziekenhuis in Rotterdam snel vast kunnen stellen waarom ik vaak en aanhoudend ziek ben in Cambodja. Erg fijn om te weten dat als er iets aan de hand is, VSO kosten nog moeite spaart om uit te zoeken wat er aan de hand is.
Ik heb nu medicijnen gekregen en hopelijk gaan die ervoor zorgen dat ik mijn werk hier in Cambodja, zonder klachten kan voortzetten.
Het is natuurlijk niet leuk om voor medische redenen terug te moeten. Gelukkig 'heb', zoals onze vaderlandse voetbal goeroe altijd zegt; elk nadeel ook een voordeel.
Het was ontzettend fijn en leuk om alle familie, vrienden, oud-collega's en bekenden weer eens te zien en vast te pakken. Hoogtepunt voor mij was mijn eerste ontmoeting met mijn neefje Pim. Een kindje zien op foto's of over de Skype is toch anders dan de Zwitsal in hoogst eigen persoon op te snuiven. Ook het spelen en babbelen met Roos en Jelle (neefje en nichtje) staan hoog op mijn lijstje van favoriete momenten.
Ook was het voor mij een hele geruststelling om te merken dat na elkaar een jaar niet te hebben gezien, je vaak op oude en goede voet door kan gaan. Alles voelde weer vertrouwd en bekend... Fijn om te weten dat 'de tand des tijds' zich stuk heeft gebeten op onze vriendschappen en relaties.
Toch voelen er een heleboel dingen ook anders aan. Wellicht omdat onze Cambodja-ervaring mij heeft veranderd. Een aantal voorbeelden:
De NS: Ik vind de NS persoonlijk het fijnste bedrijf in-the-world-ever! Als je gewend ben om gemiddeld 8 uur in een bus te zitten met vaak een weeïge walm van een mix van kots, zweet en etenswaren dan is een NS trein-coupé een verademing. Je hebt er tegenwoordig zelfs Wifi!!! En laten we eerlijk zijn, wat is een half uurtje vertraging op een mensenleven. 4 uur wachten op een achterband die uit Phnom Penh moet komen en eigenlijk ook lek is, dat is pas vertraging. En denk maar niet dat ik op het 'Sorya' busstation een 'bij-vertraging-geld-terug' formulier kan scoren.
Afrekenen: Hoe fijn is het om een winkel in te lopen, niet bang te zijn dat als je je kont keert je de hele inventaris van de winkel omgooit, je gewoon kleren uit een rek kan pakken, passen en weer terug te leggen zonder de kreten: 'You like?' 'I have big size' of 'You buy?' te horen en het mooiste is nog: Als je bij de kassa staat krijg je gewoon te horen wat het kost. Afdingen is niet nodig. Geloof me: de mevrouw bij de C&A verzekerde me dat er geen extra korting meer mogelijk was. Nadeel is dat de wegloop-tactiek in Nederland niet werkt. In Cambodja gaat er soms bij elke stap die je van de kraam zet een dollar af, in Nederland niet, dit kan zelfs tot momenten van schaamte leiden.
(Warm) water: In Cambodja hebben we 2 soorten water. 1) Koud water uit de put, hier douchen we en doen we de was mee en 2) Koud water uit de ton. Dit is gefilterd water dat we drinken en gebruiken om te koken. In Nederland heb je ook 2 soorten water. Koud water uit de kraan om te drinken en WARM water om mee te douchen! Heerlijk! Een warme douche is niet te vergelijken met zelf gekookt water mixen in een tobbe en dit over je heen te gooien. Kraanwater is ook erg lekker en je kan het altijd krijgen. In Cambodja bellen we een jongeman als we een nieuwe ton met water nodig hebben, kosten van dit alles 2500 riel (=$0,60) en wordt aan huis bezorgd. Dit weet ik ook pas sinds kort, hiervoor ging ikzelf op de motor water halen, kosten van dit alles 2500 riel + benzine en een hernia! Zo leren we elke dag weer wat bij...
Supermarkten: Natuurlijk heeft onze markt in Sen Monorom zijn charme, maar het is ook wel eens fijn om een supermarkt te hebben waar je niet hoeft uit te kijken waar je loopt, uitglijdt in de modder en vlees voorverpakt in een koeling ziet liggen (zonder vliegen). Ook is het erg fijn om de prijzen en naambordjes van alle producten te kunnen lezen.
McKroket: I rest my case...
Ook vallen er dingen op aan Nederland die minder leuk zijn:
Hallo contact: Inmiddels heb ik in Sen Monorom een aardige 'fan-base' opgebouwd. We hebben onze vaste winkeltjes en kraampjes waar we warm onthaald worden en soms zelfs worden uitgenodigd om een hapje mee te eten. Het is gewoon fijn om over de markt te lopen en blije kinderen “Hello! What your name?” te horen roepen. In Nederland wordt dit helaas niet gewaardeerd, toen ik in Nederland aan een kindje in de trein vroeg hoe ze heette, keek haar moeder me angstig aan en begon het kindje bijna te huilen. Een collectivistische samenleving is toch wel leuker dan al dat individualisme in Nederland. Iedereen heeft oordoppen op en niemand heeft oog voor elkaar of heeft zin in een praatje. Toen ik een man in de trein aansprak en vroeg hoeveel vrouwen, kinderen en salaris hij had, werd ik gewoon kei-hard genegeerd. Jammer!
Overvloed: Ik wil niet de moraal-ridder uithangen, maar in Nederland hebben we echt alles en daar zal ik het maar bij houden. Hoewel, ik heb toch ook wel de invloed van de economische 'crisis' moeten ervaren. Ik logeerde bij een echtpaar dat al haar meubels heeft moeten verkopen. Ook kreeg ik er goedkoop eten zoals diepvries pizza en een frietje stoof met frikandellen. Verder waren het wel ontzettend lieve mensen en ben ik blij dat ik heb mogen logeren. Maar een Hartman, zit wel hard man!
Service: Een saucijzenbroodje dat vanaf 7:00 's ochtends onder een warme lamp heeft gelegen is om 15:00 geen €1,70 meer waard, dat weten de mensen in Cambodja, maar in Nederland helaas niet. Weggooien is zonde en een 50% korting sticker is snel geplakt.
TV: Sterren springen? Kim en ik komen pas terug als er 'Sterren springen op het ijs' winter-editie op TV is. Gerard Joling van een 10 meter duikplank op de 400m baan in het Thialf springt, dat is televisie.
Alle gekheid op een stokje, was het fijn om weer even in Nederland te zijn, maar ik ben ook weer blij dat ik weer terug 'thuis' ben. In goede gezondheid, nieuwe energie en goede zin om ons VSO-avontuur hier te volbrengen. Onze ervaring hier is uniek en we zullen hier de komende tijd dan ook met volle teugen van genieten. Wetende dat we in Nederland altijd 'thuis' kunnen komen.
Ik heb nu medicijnen gekregen en hopelijk gaan die ervoor zorgen dat ik mijn werk hier in Cambodja, zonder klachten kan voortzetten.
Het is natuurlijk niet leuk om voor medische redenen terug te moeten. Gelukkig 'heb', zoals onze vaderlandse voetbal goeroe altijd zegt; elk nadeel ook een voordeel.
Het was ontzettend fijn en leuk om alle familie, vrienden, oud-collega's en bekenden weer eens te zien en vast te pakken. Hoogtepunt voor mij was mijn eerste ontmoeting met mijn neefje Pim. Een kindje zien op foto's of over de Skype is toch anders dan de Zwitsal in hoogst eigen persoon op te snuiven. Ook het spelen en babbelen met Roos en Jelle (neefje en nichtje) staan hoog op mijn lijstje van favoriete momenten.
Ook was het voor mij een hele geruststelling om te merken dat na elkaar een jaar niet te hebben gezien, je vaak op oude en goede voet door kan gaan. Alles voelde weer vertrouwd en bekend... Fijn om te weten dat 'de tand des tijds' zich stuk heeft gebeten op onze vriendschappen en relaties.
Toch voelen er een heleboel dingen ook anders aan. Wellicht omdat onze Cambodja-ervaring mij heeft veranderd. Een aantal voorbeelden:
De NS: Ik vind de NS persoonlijk het fijnste bedrijf in-the-world-ever! Als je gewend ben om gemiddeld 8 uur in een bus te zitten met vaak een weeïge walm van een mix van kots, zweet en etenswaren dan is een NS trein-coupé een verademing. Je hebt er tegenwoordig zelfs Wifi!!! En laten we eerlijk zijn, wat is een half uurtje vertraging op een mensenleven. 4 uur wachten op een achterband die uit Phnom Penh moet komen en eigenlijk ook lek is, dat is pas vertraging. En denk maar niet dat ik op het 'Sorya' busstation een 'bij-vertraging-geld-terug' formulier kan scoren.
Afrekenen: Hoe fijn is het om een winkel in te lopen, niet bang te zijn dat als je je kont keert je de hele inventaris van de winkel omgooit, je gewoon kleren uit een rek kan pakken, passen en weer terug te leggen zonder de kreten: 'You like?' 'I have big size' of 'You buy?' te horen en het mooiste is nog: Als je bij de kassa staat krijg je gewoon te horen wat het kost. Afdingen is niet nodig. Geloof me: de mevrouw bij de C&A verzekerde me dat er geen extra korting meer mogelijk was. Nadeel is dat de wegloop-tactiek in Nederland niet werkt. In Cambodja gaat er soms bij elke stap die je van de kraam zet een dollar af, in Nederland niet, dit kan zelfs tot momenten van schaamte leiden.
(Warm) water: In Cambodja hebben we 2 soorten water. 1) Koud water uit de put, hier douchen we en doen we de was mee en 2) Koud water uit de ton. Dit is gefilterd water dat we drinken en gebruiken om te koken. In Nederland heb je ook 2 soorten water. Koud water uit de kraan om te drinken en WARM water om mee te douchen! Heerlijk! Een warme douche is niet te vergelijken met zelf gekookt water mixen in een tobbe en dit over je heen te gooien. Kraanwater is ook erg lekker en je kan het altijd krijgen. In Cambodja bellen we een jongeman als we een nieuwe ton met water nodig hebben, kosten van dit alles 2500 riel (=$0,60) en wordt aan huis bezorgd. Dit weet ik ook pas sinds kort, hiervoor ging ikzelf op de motor water halen, kosten van dit alles 2500 riel + benzine en een hernia! Zo leren we elke dag weer wat bij...
Supermarkten: Natuurlijk heeft onze markt in Sen Monorom zijn charme, maar het is ook wel eens fijn om een supermarkt te hebben waar je niet hoeft uit te kijken waar je loopt, uitglijdt in de modder en vlees voorverpakt in een koeling ziet liggen (zonder vliegen). Ook is het erg fijn om de prijzen en naambordjes van alle producten te kunnen lezen.
McKroket: I rest my case...
Ook vallen er dingen op aan Nederland die minder leuk zijn:
Hallo contact: Inmiddels heb ik in Sen Monorom een aardige 'fan-base' opgebouwd. We hebben onze vaste winkeltjes en kraampjes waar we warm onthaald worden en soms zelfs worden uitgenodigd om een hapje mee te eten. Het is gewoon fijn om over de markt te lopen en blije kinderen “Hello! What your name?” te horen roepen. In Nederland wordt dit helaas niet gewaardeerd, toen ik in Nederland aan een kindje in de trein vroeg hoe ze heette, keek haar moeder me angstig aan en begon het kindje bijna te huilen. Een collectivistische samenleving is toch wel leuker dan al dat individualisme in Nederland. Iedereen heeft oordoppen op en niemand heeft oog voor elkaar of heeft zin in een praatje. Toen ik een man in de trein aansprak en vroeg hoeveel vrouwen, kinderen en salaris hij had, werd ik gewoon kei-hard genegeerd. Jammer!
Overvloed: Ik wil niet de moraal-ridder uithangen, maar in Nederland hebben we echt alles en daar zal ik het maar bij houden. Hoewel, ik heb toch ook wel de invloed van de economische 'crisis' moeten ervaren. Ik logeerde bij een echtpaar dat al haar meubels heeft moeten verkopen. Ook kreeg ik er goedkoop eten zoals diepvries pizza en een frietje stoof met frikandellen. Verder waren het wel ontzettend lieve mensen en ben ik blij dat ik heb mogen logeren. Maar een Hartman, zit wel hard man!
Service: Een saucijzenbroodje dat vanaf 7:00 's ochtends onder een warme lamp heeft gelegen is om 15:00 geen €1,70 meer waard, dat weten de mensen in Cambodja, maar in Nederland helaas niet. Weggooien is zonde en een 50% korting sticker is snel geplakt.
TV: Sterren springen? Kim en ik komen pas terug als er 'Sterren springen op het ijs' winter-editie op TV is. Gerard Joling van een 10 meter duikplank op de 400m baan in het Thialf springt, dat is televisie.
Alle gekheid op een stokje, was het fijn om weer even in Nederland te zijn, maar ik ben ook weer blij dat ik weer terug 'thuis' ben. In goede gezondheid, nieuwe energie en goede zin om ons VSO-avontuur hier te volbrengen. Onze ervaring hier is uniek en we zullen hier de komende tijd dan ook met volle teugen van genieten. Wetende dat we in Nederland altijd 'thuis' kunnen komen.
-
01 September 2012 - 12:28
Nelleke:
Welkom thuis!! Het is goed te merken dat je je beter voelt: wat een heerlijk stuk tekst: om te gieren!!! -
01 September 2012 - 12:35
Petra:
Hoi Edwin,
Wat een prachtig verhaal om te lezen!
Groetjes, Petra
-
01 September 2012 - 13:49
Jeltje:
Haha, dat probleem met contacten in NL klnkt heeeel herkenbaar! Mensen begonnen mij ook raar aan te kijken toen ik vroeg: 'hallo, waar ga je heen?' .
Fijn dat je weer min of meer gezond terug bent. En groetjes aan Sen Monorom! -
01 September 2012 - 15:47
Mathilde:
Heerlijke tekst,
Ik heb erg hard moeten lachen!
Maar vooral erg fijn dat je weer thuis bent bij Kim, dat jullie nu weten wat het is en je je dus daar geen zorgen meer over hoeft te maken en dat het met de juiste medicatie helemaal goed komt!
Geniet van elkaar en van Cambodia!
Dikke kus -
01 September 2012 - 17:24
Ben En Marion:
Hallo Edwin en Kim
Fijn te horen dat het niets ernstigs is, en weer lekker terug op je stekkie.
Kei leuk verhaal om te lezen, nog steeds de o zo bekende en vertrouwde Zuidema humor.
Geniet lekker van jullie geweldige werk daar, maar vooral van elkaar.
Lieve groetjes van ons. -
01 September 2012 - 19:46
Henriette:
Hoi Edwin,
tja zo kun je het ook bekijken :_) werd er gewoon vrolijk van. Zo zie je maar weer alles is betrekkelijk !
groetjes van henriette -
03 September 2012 - 09:27
Sarah:
Nou dat is weer eens mooi beschreven!! En een van de mooie voordelen in Sen Monorom is natuurlijk ook het ontbijt. Om 7:00 rijst met varkensvlees, zoetzuur en een heerlijke knoflooksaus, die mis ik hier wel!
Liefs, Sarah -
03 September 2012 - 13:34
Sandra:
Hoi Kim en Edwin,
ik had van collega;s gehoord dat het inderdaad niet zo lekker met Edwin ging. Kim voor jou ook raar denk om even zonder Edwin te zijn of niet? Maar fijn dat je weer samen terug bent in ieder geval! En weer kunt genieten van 'kleine' dingen waar veel mensen in Nederland niet eens bij stil staan.
En wat herkenbaar!!! Heerlijk dat er meer mensen zo denken haha!
Heb er nog steeds last van (terwijl ik 'maar' weer 6 weken terug ben geweest naar Nepal ;)).
Werk ze en geniet ze! En succes met je gezondheid!
Groetjes Sandra -
04 September 2012 - 09:55
Ria:
Mooi verhaal!
Zo zie je maar weer hoe betrekkelijk alles is! Hier en daar.
Eigenlijk zouden we als Nederlanders allemaal zo' n Cambodja- ervaring moeten hebben. Wordt er misschien heel wat minder gezeurd over van alles en nog wat (de NS bijvoorbeeld).
Edwin, hopelijk gaan de medicijnen helpen!
liefs, Ria -
05 September 2012 - 22:17
Jantine En Matthijs:
Wow, een positief verhaal over de NS, als ze dat te weten komen dan vragen ze of je de ster wilt zijn in een reclame voor hen :-0
Mooi verhaal en helemaal mooi dat je behandeld wordt. We vonden het natuurlijk fantastisch om je weer te zien, al was de reden niet zo leuk. Al het goeds gewenst voor jullie beiden!
Kus -
23 November 2012 - 20:05
Maud:
Dag kim en Edwin,
Ik heb wel zin in een nieuw lees avontuur.
Maud
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
