Gastbloggers!

De eigenaren van EdwinenKimtours.nl hebben ons gevraagd een verslag te schrijven van onze reis naar Cambodja, waar we graag gehoor aan geven.

Voor Haagse Zeeuwen, die de laatste 30 jaar niet veel verder gekomen zijn dan de Veluwe was het al vanaf Schiphol één groot avontuur. Gedurende de vliegreis heb ik dan ook niet veel meer gezien dan de rug van Hans, die constant uit het raam keek en alles op de vluchtmonitor zat te volgen!

Na een voorspoedige reis werden we hartelijk welkom geheten door Kim en Edwin, nadat deze in zijn beste Khmer geregeld had, dat één ontbrekende koffer de volgende avond in ons hotel bezorgd zou worden.
Snel opfrissen en met de tuktuk naar de Foreign Correspondents Club aan de Mekong rivier en geproost op een heerlijk weerzien en het begin van een fijne vakantie!!

De volgende dag stond verkenning van Phnom Penh op het programma met een bezoek aan diverse markten, waar werkelijk van alles te koop is (en als je iets niet ziet, toveren ze het bij navraag wel tevoorschijn). Als winkelmedewerkster keek ik vol bewondering naar de kunstige Cambodjaanse manier van displays bouwen!!
Nadat Edwin nog wat voor de VSO geregeld had, gingen we met de cyclo naar Wat Phnom, de op een berg gelegen tempel. De tocht met de cyclo was al een belevenis op zich, het verkeer raast aan alle kanten toeterend om je heen, maar iedereen geeft elkaar wel voldoende ruimte!!

Dinsdag bracht de privé-tuktuk-driver Bo ons naar het Genocidemuseum Toul Sleng, een oorspronkelijk middelbare school, maar van 1975 – 1979 gevangenis van de Rode Khmer, waar meer dan 13.000 mensen de dood vonden. De lokalen met ijzeren bedden en de honderden zwart-wit portretfoto’s gaven deze trieste waarheid indrukwekkend weer. Zoals ook het bezoek aan de Killing Fields, waar vele duizenden mensen de dood vonden. De vitrines met restanten kleding waren stille getuigen van deze zwarte periode. Ook het monument met de honderden schedels maakte diepe indruk.

Na de lunch een bezoek gebracht aan het Royal Palace en Zilveren Pagode, indrukwekkend gebouwen met mooi tuinen en vele stoepa’s en bijgebouwen. ’s Avonds Khmer + gebakken spin (!) gegeten in het Romdeng restaurant, een opleidingsinstituut waar teachers jongeren begeleiden en een horecatraining geven, zodat ze een kans op een betere toekomst hebben.

Woensdag was onze eerste reisdag naar de volgende bestemming: Siem Reap.
De bus vertrok al om 7.30 uur, dus vroeg ontbijten. Zo’n busreis is een prima gelegenheid om alle Cambodjaanse gewoontes eens goed te bekijken en te bewonderen. Zo rijden er hele families op 1 motor (vader, kind voorop, twee kinderen tussenin en moeder met nog de nodige boodschappentassen in haar hand). Ook kunnen er bijv. makkelijk 3 tweepersoonsmatrassen achter op de motor, 25 kippen of een enorm grote doos met een ventilator erin.
Zo zagen we bedelaars, maar ook dure auto’s, mooie huizen, maar ook hutjes met alleen een zeildoek als beschutting en grote kluwen elektriciteitsdraden in een bundel langs de huizen hangen. De kleine kinderen drinken limonade met een rietje uit een boterhamzakje (is nog eens wat anders dan een pakje Taksi), zitten los achter op de motor en spelen op blote voeten gewoon langs de kant van de weg. De eenvoudige huisjes langs de weg verkopen allemaal wel iets, maar de “koopwaar” ligt vaak onder een dikke laag rood stof van het opwaaiende zand van het langsrazend verkeer. Maar ook zagen we de mooie natuur met o.a. rijstvelden, palmbomen, bloemen en waterbuffels.

Na de eerste nacht in Siem Reap kregen we tijdens het ontbijt van de eigenaar van ons guesthouse, die ook tourguide was geweest, waardevolle tips m.b.t. het bezoeken van de diverse tempels, waar Siem Reap om bekend staat. De tuktuk was besteld en zo gingen we op weg naar de mooie toegangspoorten met wachters, de restanten van diverse tempels: al dan niet met mooie reliëfs. We beklommen menig hoge, steile trap (zonder leuningen!) en bewonderden de verscheidenheid van de tempels met hun rijke geschiedenis. Zo imposant, dat het moeilijk met de juiste woorden te beschrijven is.
Wie in Siem Reap is, ontkomt er niet aan om de bekendste tempel Angkor Wat met zonsopgang te bewonderen. Zo vertrokken we de volgende ochtend om vijf (!) uur met de tuktuk en onze ontbijtpakketten richting Angkor Wat. De file met tuktuks gaf ons het vermoeden, dat we niet de enige waren, die op dit idee gekomen waren.
Bij aankomst in het pikdonker, verkocht de plaatselijke bevolking heel handig sterke koffie en zaklantaarns. We liepen in grote getale richting de tempel en namen een strategische positie in (hoewel we geen idee hadden, waar deze was), aten ons ontbijt en wachtten op wat ging komen. Helaas: bewolking gooide roet in het eten, géén mooie zonsopgang. Hierna bracht onze tuktuk-driver ons o.a. naar Ta Prohm, een tempel die door grote bomen en wortels wordt overwoekerd en de Bayon, de mooie tempel met de vele gezichten en onderdeel van Angkor Thom.

Na twee dagen tempels beklimmen volgde een “rustdag”: een uitgebreid ontbijt in het centrum, over de diverse marktjes naar het kunstnijverheidscentrum gewandeld, met demonstraties van o.a. zijde weven en koper bewerken en een bezoek aan het zijdemuseum. Kim genoot daarna van een heerlijke massage en wij lieten dr. Fish (een bassin met een grote hoeveelheid visjes) aan onze voeten knabbelen en kietelen!!!
’s Avonds hebben we in het ziekenhuis een concert bijgewoond van dr. Beat Richner, een bevlogen kinderarts en oprichter van zeven kinderziekenhuizen (na de Khmer Rouge). Met zijn cello als wapen, vertelde hij over zijn werk en de situatie in de gezondheidszorg van Cambodja.
Op de laatste dag in Siem Reap hebben we op de fiets nog een laatste bezoek gebracht aan Angkor Wat en deze nu uitvoeriger bekeken, beklommen en van de vele mooie uitzichten genoten. ’s Middags nog wat cadeautjes gekocht, Edwin bloed gedoneerd en de koffers gepakt voor de volgende reisdag.

Om de lange reis naar Sen Monorom te onderbreken, hadden Kim en Edwin een overnachting in het Mekong Hotel in Kampong Cham gepland, hun verblijfplaats gedurende de eerste zes weken van Cambodja. We wandelden door het centrum en langs de Mekong, bekeken de bamboebrug en dronken een biertje op een van de vele terrasjes aan de Mekong rivier, aten heerlijk Loklak en hadden ’s avonds een ontmoeting met Jeltje, VSO-collega van Edwin.

De volgende dag gingen we om 12 uur met de bus naar Sen Monorom, de woonplaats van Kim en Edwin, gelegen in een prachtig bergachtig gebied. Helaas zien Edwin en Kim de steeds verdergaande ontbossing en oprukkende aanleg van de vele rubberplantages. Om vijf uur aangekomen, eerst heerlijk gegeten en toen door Torn, de vertaler van Edwin met de auto thuis afgezet. We waren nog maar net klaar met het bewonderen van hun gezellige huis of de landlord kwam al kennismaken. Een lieve, oude man waarmee we al lachend en knikkend een “gesprek” voerden, waarvan we niets begrepen, maar toch heel gezellig was.

Edwin was de volgende morgen al vroeg naar zijn werk gegaan, wat ons de gelegenheid gaf, om de “koude” douche (viel enorm mee met een keteltje verwarmd water) en de hangmat op de veranda uit te proberen en een handwasje te doen.
Na de lunch zijn we naar de markt van Sen Monorom gewandeld, hebben het centrum, het vliegveld (!) en de rotonde met standbeeld van Sen Monorom bewonderd en kennis gemaakt met de vaste leveranciers van Edwin en Kim.
Terwijl Edwin nog wat ging werken en Kim de was deed, zijn Hans en ik naar een heuveltop gewandeld, waar we een prachtig uitzicht hadden.

Het is wel gek om door je eigen zoon ’s avonds al om half tien naar bed gestuurd te worden (het is om zes uur al donker), maar na wat tegenstribbelen van dit avondmens/nachtbraker moest ik toegeven, dat het toch lekker slapen was met de blaffende honden en geluiden van de gekko op de achtergrond.

De volgende ochtend ontbeten in het restaurant bij Kim en Edwin om de hoek: rijst met zoetzure groente en wat varkensvlees en thee. Terwijl Kim ‘s middags naar het olifantenproject was, zijn wij met Edwin naar de waterval van Sen Monorom gewandeld. ’s Avonds Amok gegeten, een smakelijk Khmer gerecht.

Vrijdags stond een bezoek aan het olifantenproject op het programma. Edwin en Hans gingen samen op de motor en Kim en ik werden door een auto opgehaald. Het programma was aangepast, omdat Ruby, de nieuwe aanwinst van het project, donderdags na twee dagen lopen, was aangekomen in de vallei en deze ochtend bij de andere olifanten zou worden geïntroduceerd. Een spannende aangelegenheid, dat met de nodige zorgvuldigheid gedaan moest worden. Zo werden de olifanten Milot, Ning Wan en Mae Nang één voor één aan Ruby voorgesteld, hetgeen buitengewoon goed verliep.
Na het aanschouwen van een gezamenlijk bad van de olifanten in de rivier mochten wij Milot nog wat bananen voeren en konden we terugkijken op een unieke gebeurtenis in de prachtige jungle van Mondulkiri en hadden met eigen ogen gezien hoe Jack en zijn medewerkers een prachtig project hebben opgezet.
’s Avonds gingen we met de hele groep iets drinken en eten in de Green Greenhouse, om de goede afloop van een enerverende week te vieren.

De laatste dag in Sen Monorom was Torn onze reisleider. Na het ontbijt in de Khmer Kitchen reden we met de auto van Torn naar een school, om daar een beeld te krijgen van een Cambodjaanse schoolbibliotheek. Deze was niet door Edwin ingericht (zijn scholen lagen te ver uit de route), maar had wel een bibliotheektraining van hem gehad. Het was leuk om te zien hoe de kinderen in en uit liepen en zo in de diverse boeken zaten te lezen.
Ons volgende doel waren de Busra-watervallen, de grootste van Mondulkiri.
In het kader van: “we zijn maar 1 keer in Cambodja” lieten we ons verleiden tot een verkleedpartij in Bunong kleding, om zo voor het nageslacht op de foto vastgelegd te worden. Echter zodra wij uit het pashokje tevoorschijn kwamen, waren wij de attractie van het park en wilde menig Cambodjaanse groep met die rare, witte Barang mensen (buitenlanders) op de foto! Na nog een bezoek aan een kleinere waterval, bezochten we nog de koffieplantage, dronken heerlijke koude ijskoffie en aanschouwden het mooiste uitzicht van Sen Monorom: Sea Forrest genaamd.

De reis naar Kratie was ook weer een belevenis op zich. We gingen deze keer met een busje met 3 banken erin. In Nederland zou je zeggen max. 9 personen plus bestuurder, maar toen wij instapten zat het busje naar mijn gevoel al redelijk vol en konden we op pad. Echter toen we een kwartiertje gereden hadden, stopte de bus opnieuw en stonden er nog vijf mensen met de nodige tassen klaar om in te stappen!! Tot onze verbazing lukte het de chauffeur om iedereen erin te krijgen en zo vertrokken we op weg naar Kratie. (Ik telde 19 volwassenen en 4 baby’s als passagier.)
De volgende ochtend met de tuktuk op weg naar de dolfijnen, een 16 km lange tocht langs huizen en rijstvelden. Een bootje voer met ons de Mekong op en zo konden we af en toe een glimp opvangen van de Irrawaddy-dolfijnen en genieten van de zon en prachtige natuur!

De volgende tussenstop op weg naar Kep, onze laatste vakantiebestemming, was in Phnom Penh. We sliepen in Burly, het vaste guesthouse dat Edwin en Kim gebruiken als zij in Phnom Penh verblijven.

Woensdags arriveerden we om één uur in Kep, waar we in een luxe lodge verbleven met een veranda en prachtig uitzicht op een vallei. We namen een verfrissende duik in het zwembad, luierden op de ligbedden en genoten van de rust en de zon. ’s Avonds heerlijk gegeten en de mannen nog een potje gepoold.

De volgende dag uitgeslapen en om twaalf uur begonnen aan een wandeling achter op de berg, met prachtige vergezichten. De honden van de lodge-eigenaren waren met ons meegewandeld en werden op een gegeven moment erg onrustig en begonnen te blaffen. Zij hadden een groep apen ontdekt, welke met veel lawaai boven onze hoofden in de diverse bomen klauterden. Ook zagen we onderweg hagedissen, eekhoorns en zelfs een hornbill: een neushoornvogel.
Na zes uur wandelen keerden we moe, maar voldaan huiswaarts.

Op vrijdag stond een dagje Rabbit eiland gepland. Eerst met de tuktuk naar de haven om vervolgens met een bootje op een van de eilanden afgezet te worden, waar je heerlijk kon relaxen, zwemmen, schelpen zoeken enz, enz. Om vier uur weer teruggevaren en ’s avonds stond er verse krab (voor Edwin en Kim) op het menu.

Zaterdags vertrokken we voor de laatste keer richting Phnom Penh. Omdat we de volgende dag pas ’s avonds zouden terugvliegen, hebben we de zondag gebruikt om nog wat souvenirs te kopen en het National Museum te bezoeken.

En zo eindigde ons indrukwekkende en mooie Cambodjaanse avontuur: nog één ritje met de tuktuk naar het vliegveld, een dikke afscheidsknuffel…. en weer terug naar het (koude) Nederland.

Het is mooi om met eigen ogen te zien en mee te maken hoe je kinderen het samen fijn hebben, genieten van hun avontuur en bovendien beiden goed en mooi werk verrichten en zo een bijdrage leveren aan een land in opbouw.

En als ze bij nader inzien toch nog ander werk willen doen, kunnen ze zo aan de slag als reisleiders. Want zoals ze onze reis voorbereid en alles tot in de puntjes geregeld hadden verdient een ‘dop‘ (Cambodjaanse tien) met een griffel!!

Hulde aan de eigenaren van EdwinenKimtours.nl en Okun Charaan voor alles!!!

Hans en Ida Zuidema