Homeless....
Door: kimenedwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Kim
25 Februari 2011 | Nederland, Tilburg
Homeless…
24 februari 2011 om 7:35 uur ging de bel op de Generaal Smutslaan, de verhuizers staan voor de deur. Waar we ons de afgelopen dagen en maanden op hebben voorbereid, staat nu toch echt te gebeuren. Ons nieuwe huis is een grote blauwe zeecontainer met nummer 388, jullie kunnen hier niet op de koffie komen en we zouden je graag een stoel aanbieden maar die staat ergens achter de kast. Ontzettend gek om te weten dat je al die spulletjes de komende 2 jaar niet terug zal zien. Toch geeft het zien van een leeg huis ook een goed gevoel. We hebben afgelopen 5 jaar met veel plezier in ons appartementje gewoond, maar nu is het eindelijk tijd voor ons grote VSO-avontuur.
Deze weken zijn naast nieuws over aardbevingen, verkiezingperikelen en de lente-revoluties, voor ons ook de weken dat we dingen voor de laatste keer doen. Vaak zijn dit maar kleine dingetjes, maar soms ook hele grote. De laatste werkdag, de laatste keer een grote friet stoof met 2 frikandellen speciaal, de laatste keer slapen op de Generaal Smuts, de laatste keer gezellig eten bij en met onze lieve vrienden, d’n letste letste, “Wat wil je hebben uit de Jumbo, het is de laatste keer?” vroeg Kim laatst, Edwin kon alleen maar bananenmelk bedenken, maar een laatste keer negerzoenen was ook wel lekker geweest. De laatste keer op je eigen potje zitten, de laatste keer die verdomde trappen op en af en er achter komen dat dit toch jammer genoeg niet de laatste keer bleek te zijn, maar dat je nog tig keer op en neer moet lopen, de laatste keer vrienden en familie zien op ons afscheidsfeestje in café Qwibus waar we ontzettend van hebben genoten, de laatste keer met Steef naar Willem II die tegen FC Utrecht een verdomd aardige wedstrijd op de mat zetten, de laatste keer oppassen bij mijn lieve nichtje Roos, waar we na het eendjes voeren en een mega-slinger maken erachter kwamen dat je de hand van oom Edwin niet moet schilderen met plakkaatverf!
Afgelopen weken hebben we ook veel niet-alledaagse dingen voor het eerst gedaan ter voorbereiding voor het werken in Cambodja. Voor de eerste keer op een motor 120 km per uur rijden. Voor het eerst naar de GGD voor vaccinaties van allerlei soorten en maten, inclusief TBC met etterende pusbult, de eerste malariapil slikken en afwachten of we last krijgen van interessante hallucinaties! Die hallucinaties zijn overigens uitgebleven en de pusbult is bij ons allebei weer mooi aan het genezen. Voor de eerste keer naar een SKWID-training van VSO (Skills for Working In Developement) waar je nieuwe mensen leert kennen en een heel weekend in het Engels probeert door te komen. Voor de eerste keer allerlei dingen regelen voor de emigratie (we hebben vaak het gevoel dat we een heleboel dingen aan het doen en regelen zijn die eigenlijk voor volwassenen zijn), voor de eerste keer erachter komen dat emigratie het wapen blijkt te zijn tegen telecom-marketeers: “Wilt u een digitaal filmabonnement? Dat wil ik wel, maar ik ga emigreren naar Cambodja. Oh (moment stilte en bladeren in hun map), … dan wens ik u een fijne avond!”
Nu gaat het er echt van komen, a.s. woensdag vliegen we via Londen en Bangkok naar Phnom Penh, waar we de eerste weken bezig zullen zijn met onze in-country training. Dit is een training die ons zal voorbereiden op de cultuur, taal en gewoonten in Cambodja. Daarna zullen we na een intensieve taaltraining naar ons nieuwe thuis voor de komende 2 jaar gaan. De stad Sen Monorom in de provincie Mondulkiri. Dan zal Edwin eindelijk aan de slag gaan. Als ‘Effecitve learning and teaching advisor.” Dat klinkt als een klok, en betekent dat hij er alles aan zal proberen te doen om meer kinderen naar school te laten gaan en daar ook te houden. Want daar draait het uiteindelijk toch allemaal om. Gek dat je dat door alle dingen voor een eerste of een laatste keer te doen soms een beetje vergeet. Waarom doe ik dit nu voor een eerste of laatste keer. To share skills and change lives! (motto VSO). Wij gaan ervoor, ‘Cambodja here we come!’
Edwin & Kim
P.S. We hebben de adressenlijsten van ons mailboxen naar de mailinglijst van deze site geïmporteerd. Dat verklaart misschien waarom je nu deze blog zit te lezen, terwijl je je daar niet voor had aangemeld. We zijn maar zo vrij geweest… Als je nou helemaal geen behoefte hebt aan onze verhaaltjes, laat het dan even weten, halen we je weer van de lijst af!
24 februari 2011 om 7:35 uur ging de bel op de Generaal Smutslaan, de verhuizers staan voor de deur. Waar we ons de afgelopen dagen en maanden op hebben voorbereid, staat nu toch echt te gebeuren. Ons nieuwe huis is een grote blauwe zeecontainer met nummer 388, jullie kunnen hier niet op de koffie komen en we zouden je graag een stoel aanbieden maar die staat ergens achter de kast. Ontzettend gek om te weten dat je al die spulletjes de komende 2 jaar niet terug zal zien. Toch geeft het zien van een leeg huis ook een goed gevoel. We hebben afgelopen 5 jaar met veel plezier in ons appartementje gewoond, maar nu is het eindelijk tijd voor ons grote VSO-avontuur.
Deze weken zijn naast nieuws over aardbevingen, verkiezingperikelen en de lente-revoluties, voor ons ook de weken dat we dingen voor de laatste keer doen. Vaak zijn dit maar kleine dingetjes, maar soms ook hele grote. De laatste werkdag, de laatste keer een grote friet stoof met 2 frikandellen speciaal, de laatste keer slapen op de Generaal Smuts, de laatste keer gezellig eten bij en met onze lieve vrienden, d’n letste letste, “Wat wil je hebben uit de Jumbo, het is de laatste keer?” vroeg Kim laatst, Edwin kon alleen maar bananenmelk bedenken, maar een laatste keer negerzoenen was ook wel lekker geweest. De laatste keer op je eigen potje zitten, de laatste keer die verdomde trappen op en af en er achter komen dat dit toch jammer genoeg niet de laatste keer bleek te zijn, maar dat je nog tig keer op en neer moet lopen, de laatste keer vrienden en familie zien op ons afscheidsfeestje in café Qwibus waar we ontzettend van hebben genoten, de laatste keer met Steef naar Willem II die tegen FC Utrecht een verdomd aardige wedstrijd op de mat zetten, de laatste keer oppassen bij mijn lieve nichtje Roos, waar we na het eendjes voeren en een mega-slinger maken erachter kwamen dat je de hand van oom Edwin niet moet schilderen met plakkaatverf!
Afgelopen weken hebben we ook veel niet-alledaagse dingen voor het eerst gedaan ter voorbereiding voor het werken in Cambodja. Voor de eerste keer op een motor 120 km per uur rijden. Voor het eerst naar de GGD voor vaccinaties van allerlei soorten en maten, inclusief TBC met etterende pusbult, de eerste malariapil slikken en afwachten of we last krijgen van interessante hallucinaties! Die hallucinaties zijn overigens uitgebleven en de pusbult is bij ons allebei weer mooi aan het genezen. Voor de eerste keer naar een SKWID-training van VSO (Skills for Working In Developement) waar je nieuwe mensen leert kennen en een heel weekend in het Engels probeert door te komen. Voor de eerste keer allerlei dingen regelen voor de emigratie (we hebben vaak het gevoel dat we een heleboel dingen aan het doen en regelen zijn die eigenlijk voor volwassenen zijn), voor de eerste keer erachter komen dat emigratie het wapen blijkt te zijn tegen telecom-marketeers: “Wilt u een digitaal filmabonnement? Dat wil ik wel, maar ik ga emigreren naar Cambodja. Oh (moment stilte en bladeren in hun map), … dan wens ik u een fijne avond!”
Nu gaat het er echt van komen, a.s. woensdag vliegen we via Londen en Bangkok naar Phnom Penh, waar we de eerste weken bezig zullen zijn met onze in-country training. Dit is een training die ons zal voorbereiden op de cultuur, taal en gewoonten in Cambodja. Daarna zullen we na een intensieve taaltraining naar ons nieuwe thuis voor de komende 2 jaar gaan. De stad Sen Monorom in de provincie Mondulkiri. Dan zal Edwin eindelijk aan de slag gaan. Als ‘Effecitve learning and teaching advisor.” Dat klinkt als een klok, en betekent dat hij er alles aan zal proberen te doen om meer kinderen naar school te laten gaan en daar ook te houden. Want daar draait het uiteindelijk toch allemaal om. Gek dat je dat door alle dingen voor een eerste of een laatste keer te doen soms een beetje vergeet. Waarom doe ik dit nu voor een eerste of laatste keer. To share skills and change lives! (motto VSO). Wij gaan ervoor, ‘Cambodja here we come!’
Edwin & Kim
P.S. We hebben de adressenlijsten van ons mailboxen naar de mailinglijst van deze site geïmporteerd. Dat verklaart misschien waarom je nu deze blog zit te lezen, terwijl je je daar niet voor had aangemeld. We zijn maar zo vrij geweest… Als je nou helemaal geen behoefte hebt aan onze verhaaltjes, laat het dan even weten, halen we je weer van de lijst af!
-
25 Februari 2011 - 09:26
Niels Schellekens:
Veel plezier met de reis! Kan niet wachten op meer verhalen in de blog. -
25 Februari 2011 - 09:56
Taco Zuidema:
Proud to be both your uncle!!!
Heel veel succes, en een goede reis!
grt
Taco -
25 Februari 2011 - 10:04
Rosanneke:
Snik snik snik snik snik Snik snik snik snik snik Snik snik snik snik snik
Snik snik snik snik snik Snik snik snik snik snik Snik snik snik snik snik....
Veel plezier met de Cambodjanen!
x Roos -
25 Februari 2011 - 10:15
Patrick Vanden Brand:
Heel veel plezier en geluk daar. Veel bloggen, want ik ben nogal nieuwsgierig aangelegd. Ik zal hier wel zorgen dat WillemII erin blijft. Go for it! -
25 Februari 2011 - 10:17
Henriette:
lieve Edwin en Kim, wat superspannend, het gaat nu echt gebeuren....
moest er een beetje van huilen, zal vast niet de laatste keer zijn dat ik jullie mis.
en vast ook niet de laatste keer dat ik wil zeggen hoe veel bewondering ik heb voor jullie moed!
ik kijk uit naar het verslag van jullie alle eerste indrukken en wens je veel sterkte op het moment dat je in het vliegtuig stapt.
-
25 Februari 2011 - 12:37
Wim Noomen:
Wat een prachtig literair verantwoord begin. Dat belooft nog wat! Na afloop bundelen en uitgeven! Heel goede reis naar en verblijf in Cambodja. Goed hoor!!! -
25 Februari 2011 - 13:19
Wies Zuidema:
Hoi Kim en Edwin,
Ik wens jullie een goede reis en behouden aankomst.
Heel veel succes.
Kijk uit naar jullie reisverslagen.
Veel liefs,
Wies. -
25 Februari 2011 - 15:43
Brenda:
Hoi!
Heel veel succes, maar bovenal ook heel veel plezier samen!
Groetjes, Brenda -
25 Februari 2011 - 19:00
Yvon Van De Sande:
Heel veel plezier!
Goeie reis en ik heb me aangemeld voor de mail van jullie nieuwe reisverslagen dus dan blijf ik op de hoogte.
Groetjes Yvon -
27 Februari 2011 - 22:48
Gaby:
Vaak gedacht de afgelopen dagen: hoe zou het met de globetrotters zijn??? Wilde nog een zak stroopwafels (hoewel negerzoenen welkomer waren geweest?) sturen, maar weet het adres niet in Zeeland. Die houden jullie dan nog maar te goed! Over 2 jaar ofzo!!!
Voor straks: goede vlucht!
Kus -
01 Maart 2011 - 21:13
Jorg En Mirjam:
Nog maar 1 nachtje ...
en dan begint jullie grote avontuur!
We gaan jullie zeker volgen en zijn benieuwd naar al jullie verhalen en foto's.
Goede reis voor morgen en geniet er ook van met zijn 2tjes.
liefs,
Jorg, Mirjam,
x-jes van Roos en Jelle -
02 Maart 2011 - 05:50
Greet Nikijuluw :
Lieve Kim en Edwin,
Vandaag (2-3-'11) is het dan zover. Namens de hele familie in Huizen, Capelle a/d IJssel, Almere en Amsterdam een goeie reis naar en een veilige aankomst in het Verre Oosten, veel plezier en veel succes!! Wij volgen jullie. xx
Aunty Greet cs -
02 Maart 2011 - 14:19
Simon Vastenburg:
heel veel plezier in Cambodja en ik zie je misschien weer over 2 jaar. Ook heel veel succes. ik zal deze blog wat vaker in de gaten gaan houden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
