De laatste loodjes... zijn het leukst!
Door: Edwin
Blijf op de hoogte en volg Edwin en Kim
05 Februari 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Op 3 maart 2011 landden Kim en ik op Pochentong International Ariport in Phnom Penh, verward, verdrietig, maar ook blij en enthousiast begonnen we ons grote Cambodjaanse avontuur.
Op 4 maart 2014, exact 3 jaar en 1 dag later zullen Kim en ik, wederom verward, verdrietig maar ook blij en enthousiast terugkeren naar Nederland, om weer een nieuw hoofdstuk aan ons levensverhaal te schrijven.
Ik maak soms grapjes tegenover onze Cambodjaanse vrienden en collega's dat ik naar de dokter ben geweest en er een medisch probleem is geconstateerd. “Ik heb twee harten in mijn lichaam..” Één Nederlandse, die graag terug wilt naar vrienden en familie thuis, maar inmiddels heb ik ook een Cambodjaans hart, dat onze vrienden en 'Cambodjaans familie' hier erg gaat missen.
Mijn Nederlandse hart denkt nu bij het schrijven van deze zin: “Doe normaal Edwin, dan doe je al gek genoeg! Stel je niet aan, doe niet zo sentimenteel, wat een geslijm zeg..” Maar tegelijkertijd denkt mijn Cambodjaanse hart: “Mooi gesproken! Dit soort uitspraken gaan er bij Cambodjanen in als gesneden koek!!”
Voor de laatste maand hebben Kim en ik besloten om het allerbeste er van te maken en onze tijd hier voor de volle 100% te benutten. We realiseren ons dat dit de laatste loodjes zijn, en hoewel die zwaar zijn, zijn ze ook ontzettend leuk en mooi.
Van een olifantenceremonie in het dorp, tot een motortochtje dwars door de jungle. Van het organiseren van het Provinciaal Onderwijs Congres tot dansen op (menig) trouwfeestje met collega's. We genieten er van zolang het nog kan en realiseren ons dat deze herinneringen ons altijd bij zullen blijven..
Ook op het werk zijn we bezig met de laatste loodjes. Op het olifantenproject zijn vorige week twee meiden gearriveerd die Kim's tourguide werkzaamheden zullen gaan overnemen. Kim heeft een EVP Guide Manual voor ze geschreven, zodat ze alle olifanteninformatie kunnen gaan bestuderen en uiteindelijk zelfstandig groepen mee het bos in kunnen nemen om de olifanten te bezoeken.
Ook voor mij is het moeilijk om afscheid te nemen van mijn werk hier, zeker nu ik steeds vaker merk dat ik met mijn ervaring ook daadwerkelijk verandering tot stand kan brengen.
Mijn project is onderdeel van het CDPF (Capacity for Development and Partnership Fund) en heeft als doel om de ontwikkeling van het onderwijs in Cambodja en het onderwijs management daarvan te sterken.
Echter, soms werken bepaalde dingen niet omdat de onderwijswet of bepaalde
regels niet effectief zijn. De Cambodjanen zelf, zullen vanwege hun cultuur hier niet zo snel met hun baas of met de minister over durven praten. Maar laat het maar aan deze 'gekke barang' over om dit te rapporteren.
Zo zijn er de laatste tijd best wat ontwikkelingen gaande die (althans dat hoop ik toch maar) het onderwijs in Cambodja zullen verbeteren. Soms heel simpel, maar toch erg leuk om aan mee te mogen werken.
Een paar voorbeelden:
Tijdens de ESWG (onderwijs overleg met organisaties) in Mondulkiri bespraken we het chronische docenten tekort en spraken we over het feit dat veel docenten ver van huis moeten lesgeven met alle gevolgen van dien. De provinciale overheid vertelde dat ze dit wil zouden willen veranderen, maar gebonden zijn aan de beleidsstukken van het ministerie.
Toen we deze stukken wat beter bekeken, blijkt dat er een aantal regels waren, die het inderdaad moeilijk maken om het lerarentekort aan te pakken.
Zo mogen mensen ouder dan 25 jaar, of met een beperking niet deel nemen aan de toelatingstest voor de PABO.
Nadat we dit rapporteerden op landelijk niveau reageerde de minister erg enthousiast. Hij zei:”Ik wist zelf niets van deze regel en dit is iets wat we makkelijk kunnen veranderen.”
Nu moet ik vóór mijn vertrek bij de nationale ESWG (waar de staatssecretaris en soms ook de minister bij aanwezig is) een presentatie geven over het advies van VSO om het lerarentekort aan te pakken.
Een ander voorbeeld:
Veel activiteiten die gepland worden door het provinciaal departement worden eigenlijk niet uitgevoerd. Ze staan wel in de planning, maar gebeuren gewoon weg niet. Door vragen te stellen en de beleidsstukken te bekijken, blijkt dat de geldstromen komen van het ministerie van economische zaken (die het fiscaal jaar volgen) en het ministerie eigenlijk geld nodig heeft volgens het academische jaar.
Ook merkten we dat door het gebrek aan communicatie, de transacties vaak erg veel tijd kosten, waardoor scholen soms pas geld ontvangen in maart (in plaats van september/oktober).
Door een 'tool' te ontwikkelen die het berekenen van schoolbudgetten een stuk makkelijker maakt, hopen we het geld sneller op de scholen te krijgen.
Daarnaast moet ik voor vertrek op het matje komen bij de CDPF steering committee (bestuur van het CDPF project waar ook de minister bij aanwezig zal zijn) om mijn adviezen om het academische jaar en het fiscaal jaar beter op elkaar af te stemmen te presenteren. It's a long way to top if you want to rock and roll!
Erg leuke ontwikkelingen, maar dit maakt het ook moeilijker om afscheid te nemen. Je blijft jezelf afvragen, wat zou ik nog allemaal kunnen verbeteren als ik nog een jaartje...
Kortom, de laatste loodjes, zijn het leukst! En het aftellen is nu echt begonnen!
Op 4 maart 2014, exact 3 jaar en 1 dag later zullen Kim en ik, wederom verward, verdrietig maar ook blij en enthousiast terugkeren naar Nederland, om weer een nieuw hoofdstuk aan ons levensverhaal te schrijven.
Ik maak soms grapjes tegenover onze Cambodjaanse vrienden en collega's dat ik naar de dokter ben geweest en er een medisch probleem is geconstateerd. “Ik heb twee harten in mijn lichaam..” Één Nederlandse, die graag terug wilt naar vrienden en familie thuis, maar inmiddels heb ik ook een Cambodjaans hart, dat onze vrienden en 'Cambodjaans familie' hier erg gaat missen.
Mijn Nederlandse hart denkt nu bij het schrijven van deze zin: “Doe normaal Edwin, dan doe je al gek genoeg! Stel je niet aan, doe niet zo sentimenteel, wat een geslijm zeg..” Maar tegelijkertijd denkt mijn Cambodjaanse hart: “Mooi gesproken! Dit soort uitspraken gaan er bij Cambodjanen in als gesneden koek!!”
Voor de laatste maand hebben Kim en ik besloten om het allerbeste er van te maken en onze tijd hier voor de volle 100% te benutten. We realiseren ons dat dit de laatste loodjes zijn, en hoewel die zwaar zijn, zijn ze ook ontzettend leuk en mooi.
Van een olifantenceremonie in het dorp, tot een motortochtje dwars door de jungle. Van het organiseren van het Provinciaal Onderwijs Congres tot dansen op (menig) trouwfeestje met collega's. We genieten er van zolang het nog kan en realiseren ons dat deze herinneringen ons altijd bij zullen blijven..
Ook op het werk zijn we bezig met de laatste loodjes. Op het olifantenproject zijn vorige week twee meiden gearriveerd die Kim's tourguide werkzaamheden zullen gaan overnemen. Kim heeft een EVP Guide Manual voor ze geschreven, zodat ze alle olifanteninformatie kunnen gaan bestuderen en uiteindelijk zelfstandig groepen mee het bos in kunnen nemen om de olifanten te bezoeken.
Ook voor mij is het moeilijk om afscheid te nemen van mijn werk hier, zeker nu ik steeds vaker merk dat ik met mijn ervaring ook daadwerkelijk verandering tot stand kan brengen.
Mijn project is onderdeel van het CDPF (Capacity for Development and Partnership Fund) en heeft als doel om de ontwikkeling van het onderwijs in Cambodja en het onderwijs management daarvan te sterken.
Echter, soms werken bepaalde dingen niet omdat de onderwijswet of bepaalde
regels niet effectief zijn. De Cambodjanen zelf, zullen vanwege hun cultuur hier niet zo snel met hun baas of met de minister over durven praten. Maar laat het maar aan deze 'gekke barang' over om dit te rapporteren.
Zo zijn er de laatste tijd best wat ontwikkelingen gaande die (althans dat hoop ik toch maar) het onderwijs in Cambodja zullen verbeteren. Soms heel simpel, maar toch erg leuk om aan mee te mogen werken.
Een paar voorbeelden:
Tijdens de ESWG (onderwijs overleg met organisaties) in Mondulkiri bespraken we het chronische docenten tekort en spraken we over het feit dat veel docenten ver van huis moeten lesgeven met alle gevolgen van dien. De provinciale overheid vertelde dat ze dit wil zouden willen veranderen, maar gebonden zijn aan de beleidsstukken van het ministerie.
Toen we deze stukken wat beter bekeken, blijkt dat er een aantal regels waren, die het inderdaad moeilijk maken om het lerarentekort aan te pakken.
Zo mogen mensen ouder dan 25 jaar, of met een beperking niet deel nemen aan de toelatingstest voor de PABO.
Nadat we dit rapporteerden op landelijk niveau reageerde de minister erg enthousiast. Hij zei:”Ik wist zelf niets van deze regel en dit is iets wat we makkelijk kunnen veranderen.”
Nu moet ik vóór mijn vertrek bij de nationale ESWG (waar de staatssecretaris en soms ook de minister bij aanwezig is) een presentatie geven over het advies van VSO om het lerarentekort aan te pakken.
Een ander voorbeeld:
Veel activiteiten die gepland worden door het provinciaal departement worden eigenlijk niet uitgevoerd. Ze staan wel in de planning, maar gebeuren gewoon weg niet. Door vragen te stellen en de beleidsstukken te bekijken, blijkt dat de geldstromen komen van het ministerie van economische zaken (die het fiscaal jaar volgen) en het ministerie eigenlijk geld nodig heeft volgens het academische jaar.
Ook merkten we dat door het gebrek aan communicatie, de transacties vaak erg veel tijd kosten, waardoor scholen soms pas geld ontvangen in maart (in plaats van september/oktober).
Door een 'tool' te ontwikkelen die het berekenen van schoolbudgetten een stuk makkelijker maakt, hopen we het geld sneller op de scholen te krijgen.
Daarnaast moet ik voor vertrek op het matje komen bij de CDPF steering committee (bestuur van het CDPF project waar ook de minister bij aanwezig zal zijn) om mijn adviezen om het academische jaar en het fiscaal jaar beter op elkaar af te stemmen te presenteren. It's a long way to top if you want to rock and roll!
Erg leuke ontwikkelingen, maar dit maakt het ook moeilijker om afscheid te nemen. Je blijft jezelf afvragen, wat zou ik nog allemaal kunnen verbeteren als ik nog een jaartje...
Kortom, de laatste loodjes, zijn het leukst! En het aftellen is nu echt begonnen!
-
05 Februari 2014 - 13:36
Lucre:
Hoi lieve Edwin en kim,
Wat leuk om te lezen dat jullie echt verschil hebben gemaakt. Heel veel succes en sterkte met de laatste loodjes en tot in maart!!!!
Groetjes, lucre -
05 Februari 2014 - 13:38
Paul En Alice:
Geniet nog even van die laatste weken!
Lieve groet, Paul en Alice -
05 Februari 2014 - 14:19
Henriëtte :
Wat zal dat Cambodjaanse hart huilen bij vertrek, tegelijkertijd barst het Hollandse vast bijna van geluk.
Lieve Edwin en Kim wat hebben jullie het verschil gemaakt daar. Ik ben supertrots op jullie en kan niet wachten om jullie weer te zien!
XxHenriette -
05 Februari 2014 - 14:34
Rosanneke:
Succes nog even en geniet ze! -
05 Februari 2014 - 16:12
Ben En Marion:
Snappen heel goed, dat jullie het heel moeilijk hebben, om van dat alles wat jullie daar opgebouwd hebben afscheid te moeten nemen, en van al die lieve mensen die jullie daar ontmoet hebben, en niet te vergeten Kim haar olifanten.
Wat hebben jullie veel betekend voor mens en dier.
Maar hier in Nederland zijn wij blij dat we jullie weer snel zullen zien, en het is helemaal leuk Edwin dat je straks weer bij ons op de Frater bent.
Wat zul je ons veel te vertellen hebben tijdens de pauzes.
Geniet nog even van de laatste momenten, en tot snel
Lieve groetjes Ben en Marion
-
05 Februari 2014 - 17:18
Nelleke:
Ik ben zelf sinds 10 Jan weer in Nederland en kan je vertellen dat ondanks de kou (gelukkig nog geen sneeuw en regelmatig zonnetje maar wel steeds onder de 10 graden) de banden aanhalen met familie en vrienden echt heel erg leuk is. Ik weet zeker dat dat bij jullie ook veel van de 'hartepijn' zal vergoeden! Succes met de laatste - zeker leuke - lootjes en wellicht zien we elkaar nog eens in Nederland! -
09 Februari 2014 - 12:30
Sandra:
Mooi om te lezen, en wat moeilijk die tweestrijd!
Maar wat hebben jullie veel betekent, fantastisch dat ze het aannemen en er hopelijk ook iets mee gaan doen!
Geniet nog van de laatste weken en succes met het intens genieten en kracht gewenst voor het afscheid straks.
Tot snel in Nederland!
Groetjes Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
